ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο μου Τέσσερις βολικοί θάνατοι νομίζω ότι θα καταλάβει πόσο ήθελα να γίνω ιστορικός. Ας όψονται όμως οι πανελλαδικές και η έκθεση (!) που αντί για τη Φιλοσοφική βρέθηκα στη Νομική. Την εποχή που έδινα πανελλαδικές, το μακρινό 1983, ακόμα και το Ιστορικό Αρχαιολογικό Ρεθύμνου είχε ψηλότερη βάση από τη Νομική Αθηνών.
Δεν έγραψα ιστορία, όμως, έγραψα ένα μυθιστόρημα. Όπως λέει και το motto του βιβλίου «Υπάρχουν αυτά που ξέρουμε ότι έγιναν, αυτά που νομίζουμε ότι έγιναν και αυτά που θα μπορούσαν να είχαν γίνει».
Το κύριο θέμα του βιβλίου είναι οι θάνατοι από έμφραγμα –σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή– των εν ενεργεία και πρώην πρωθυπουργών μέσα σε πέντε μήνες το 1936 που διευκόλυναν αφάνταστα, έως ύποπτα, τον Μεταξά και το παλάτι να κάνουν τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.
Αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα αλλά δίνω μυθιστορηματικές λύσεις.Στο μυθιστόρημα ένας νεαρός μαθητευόμενος γιατρός στην ιατροδικαστική υπηρεσία αρχίζει να υποψιάζεται ότι οι θάνατοι δεν είναι και τόσο τυχαίοι. Δίπλα του η Μαρία Βουνοπούλου, γραμματέας στην υπηρεσία, τον ερωτεύεται και τον βοηθάει.
Πολλές φορές η λογοτεχνία μπορεί να μιλήσει για την Ιστορία πολύ πιο επιδραστικά από ένα βιβλίο ιστορίας. Καταλαβαίνουμε καλύτερα τον 19ο αιώνα και τα προβλήματα της βιομηχανοποίησης από τους Άθλιους του Ουγκώ παρά από το σχολικό μας βιβλίο, τη Μικρασιατική Καταστροφή από τον Βενέζη και τον Μυριβήλη παρά από μία ξερή περιγραφή χρονολογιών, την τραγικότητα των ηττημένων του Εμφυλίου Πολέμου από το Κιβώτιο του Αλεξάνδρου παρά από οποιαδήποτε επίσημη ιστορία.
Πιστεύω ότι στη λογοτεχνία όταν μιλάμε για το παρελθόν ή ακόμα και για το μέλλον, θέλουμε πάντα να μιλήσουμε για το σήμερα. Ψάχνοντας για την εποχή συνειδητοποίησα πόσες αντιστοιχίες υπάρχουν με τη σημερινή Ελλάδα. Ήμασταν ήδη από το 1932 μία πτωχευμένη χώρα, οι κυβερνήσεις διαπραγματευόταν με τους διεθνείς πιστωτές για το χρέος, η αριστερά για πρώτη φορά είχε μπει στην κεντρική πολιτική σκηνή με το συμφωνητικό Σοφούλη–Σκλάβαινα και κάτι εντελώς συγκυριακό, δύο φορές έγιναν εκλογές Γενάρη μήνα στην ιστορία του ελληνικού κράτους, το 1936 και το 2015.
Στη λογική ερώτηση, τι μας ενδιαφέρει τώρα τι έγινε πριν από ογδόντα χρόνια, θεωρώ ότι το 1936 ήταν μία εξαιρετικά επιδραστική χρονιά για όλη τη μετέπειτα ιστορική περίοδο. Μην ξεχνάμε ότι τότε ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος με τις συνέπειές του να τις βλέπουμε ακόμα και σήμερα με το θέμα της Καταλονίας, ξεκίνησαν οι δίκες της Μόσχας με την πλήρη επικράτηση του Στάλιν, έγινε η Ολυμπιάδα του Βερολίνου, όπου καθιερώθηκε η λαμπαδηδρομία με την ολυμπιακή φλόγα που γίνεται μέχρι σήμερα και στην Ελλάδα, ξεκίνησε μία περίοδος θεσμικής εκτροπής η οποία τελείωσε ουσιαστικά μόλις το 1974.
Οι Τέσσερις βολικοί θάνατοι είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Έχω εκδώσει διηγήματα, ποιήματα, έχω γράψει θεατρικά. Όταν ξεκίνησα να το γράφω φαινόταν μπροστά μου μία τεράστια ανηφόρα, δεν πίστευα ότι θα το κατάφερνα και ακόμα περισσότερο ότι θα το έβλεπα τυπωμένο στους πάγκους των βιβλιοπωλείων.
Η γραφή ενός βιβλίου είναι για μένα μια διαδικασία εγκυμοσύνης και τοκετού. Κατά τη διάρκεια της γραφής όλα γυρίζουν γύρω από αυτήν, είναι μαζί ο πόνος και η χαρά, μέχρι να μπει η τελευταία τελεία και να δοθεί το «Τυπωθείτω!».
Αντώνης Γιανακός
Photo credit: Στέφανος Τσακίρης
Το ιστορικό μυθιστόρημα του Αντώνη Γιανακού Τέσσερις βολικοί θάνατοι κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 216, τιμή: 12,00 €).
Ο Αντώνης Γιανακός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. και του Μεταπτυχιακού Τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, μία συλλογή διηγημάτων, ενώ έχει γράψει και θεατρικά έργα. Οι Τέσσερις βολικοί θάνατοι είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
http://bit.ly/2JXh8SE
