Δύο κορυφαίες ταινίες του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου και μια απολαυστική θεατρική παράσταση περιλαμβάνει το πρόγραμμα προβολών και εκδηλώσεων Φεβρουαρίου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Αμπελοκήπων.
Ο χώρος διεξαγωγής τους είναι η αίθουσα του πάρκου ΚΑΠΑΨ, Λάκωνος 9 και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Πέμπτη 7/02 8.15μ.μ.
Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού (1965, διάρκεια 125′)
Τσεχοσλοβάκικη δραματική ταινία, σκηνοθεσία Γιάν Καντάρ.
Μια ταινία που ισορροπεί υποδειγματικά ανάμεσα στο χαμόγελο και το δάκρυ, από τις πρώτες που μίλησαν για το Ολοκαύτωμα μέσα από ένα προσωπικό δράμα, βαθιά επηρεασμένη από την άσκηση της ναζιστικής εξουσίας σε μια μικρή πόλη της Σλοβακίας.
«Το μαγαζάκι της Κεντρικής Οδού» καταπιάνεται με τους αντισημιτικούς νόμους στη Σλοβακία και μας κατευθύνει στα ηθικά διλήμματα που επέφερε η εφαρμογή τους. Κι αυτό το κάνει με χιούμορ και ειρωνεία, καθώς ένα μέρος της ταινίας θυμίζει κλασικές κωμωδίες και ένα άλλο είναι νεορεαλιστικό δράμα. Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 1966.
Πέμπτη 14/02 8.15μμ
Η ζωή είναι ένα θαύμα (2004, διάρκεια 154′)
Σερβική ταινία, σκηνοθεσία Εμίρ Κουστουρίτσα.
Ο Λούκα, ένας μηχανικός, προσπαθεί με την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής να ενώσει. Ο πόλεμος που ξεσπάει χρησιμοποιεί τις ίδιες γραμμές για να χωρίσει. Μέσα – και κόντρα – σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον ένα «λουλούδι», ο έρωτας, ανθίζει! Του Λούκα, που απλώς θέλει να είναι ευτυχισμένος, «εξωτερικοί παράγοντες» του βάζουν διαρκώς διλήμματα. Να κρατήσει τη γυναίκα που αγαπάει ή να την ανταλλάξει με το γιο του που τον κρατάνε αιχμάλωτο οι ομοεθνείς της και τον οποίο, επίσης, αγαπάει; Να αυτοκτονήσει, καλύτερα! Όμως, ο «από μηχανής θεός», ένας γάιδαρος, έχει αντίθετη γνώμη!..
Η βαλκανική τρέλα, οι μουσικές, η τρυφερότητα, τα χρώματα, τα παράλογα, όλα αυτά τα στοιχεία που συναντάμε στον Κουστουρίτσα είναι, πάντα, ελκυστικά! Βραβείο Εθνικής Παιδείας στο Φεστιβάλ Καννών.
Πέμπτη 21/02 8.15μ.μ.
Θεατρική παράσταση
«το φράκο»
Παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2018
Υπόθεση
Ένας σκουπιδιάρης βρίσκει στον κάδο του έναν άντρα γυμνό και προσφέρεται να τον βοηθήσει να γυρίσει σπίτι του. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο δείχνουν εκ πρώτης όψεως.
Για την παράσταση
Το «ΦΡΑΚΟ» βασίστηκε στο μονόπρακτο του Ντάριο Φο «Ο γυμνός άντρας και ο άντρας με το φράκο», ένα έργο που δεν έχει μεταφραστεί και παιχτεί στα ελληνικά. Η θεατρική ομάδα Τσιριτσάντσουλες το μετάφρασε, το διασκεύασε, το εμπλούτισε με πρωτότυπα τραγούδια και χορογραφίες και μας το παρουσιάζει! Το έργο του Ντάριο αποτέλεσε μέρος της παράστασης «Κλέφτες, ανδρείκελα και γυμνές γυναίκες» που ανέβηκε το 1958 στο Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνο, από το νέο τότε θίασο των Φο-Ράμε.
Αποτελείται από τέσσερα μονόπρακτα, τέσσερις φάρσες καταστάσεων με έντονες αναφορές στο θέατρο του παραλόγου και τον Μπέκετ. Ωστόσο, σε δεύτερη ανάγνωση, αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως πίσω από κάθε σελίδα, κάθε ατάκα, κάθε κρυμμένο αυτοσχεδιασμό είναι πάντα αυτοί: Ο Φο και η Ράμε.
Ο ακατάπαυστος ρυθμός, οι ευφυέστατες κωμικές ατάκες, η συμμετοχή του κορμιού, ο οίστρος… και μετά αντιλαμβάνεσαι πως οι ήρωες δεν είναι ίδιοι με εκείνους του θεάτρου του παραλόγου. Οι παράλογες καταστάσεις προκύπτουν από τον παραλογισμό της ζωής όπως τη βιώνουμε καθημερινά και οι χαρακτήρες αγγίζουν περισσότερο τα στερεοτυπικά γνωρίσματα της κομέντια ντελ άρτε, παρότι είναι βγαλμένοι κατ’ ευθείαν από το σήμερα (αν και το έργο είναι γραμμένο το ’58). Κι όσο προχωράς στον κόσμο τους τόσο ξεπροβάλλει, όλο και πιο ανάγλυφα, η κοινωνική και ταξική ματιά δύο βαθιά πολιτικών ανθρώπων.
http://bit.ly/2JXh8SE
