Από τις εκδόσεις ΑΩ του Πέτρου Μιχάλη, κυκλοφορεί σε λίγες μέρες η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Γεωργόπουλου τα «Δεμένα Σώματα».
Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Τρία χρόνια μετά την έκδοση της συλλογής «Τα αγαθά κόποις φλέγονται» και είκοσι σχεδόν από τότε που το ναυτικό περιοδικό «Εφοπλιστής» τίμησε το ποίημα μου «Τελευταίο ταξίδι», ένα ακόμα «παιδάκι μας» – όπως αποκαλεί τα βιβλία μας η Σοφία- μπουσουλάει πάνω στα έντυπα μονοπάτια μιας ωραίας και φροντισμένης έκδοσης
Στον ίδιο δρόμο που έχω χαράξει από την πρώτη συλλογή με «ρίμες και στιχοπλόκια», μάζεψα σαράντα ποιήματα και σας τα προσφέρω. Δεμένα Σώματα. Είκοσι και είκοσι. Ριμα(γ)μένα και Λυμένα. Ευελπιστώ να σας αρέσουν.
Ευχαριστώ από καρδιάς τους συντελεστές αυτής της έκδοσης όπως την Περσεφόνη Νικολακοπούλου για την εικαστική της προσέγγιση, τον Γιάννη Αβραμίδη για την επιμέλεια, τον Γιάννη Μπελεσιώτη (γνωστός ως «Στιχάκιας») για τις εύστοχες και καίριες παρατηρήσεις και τον Πέτρο Μιχάλη των εκδόσεων ΑΩ που μου έδωσε την ευκαιρία αυτής της έκδοσης.
Όμως οφείλω να σας ενημερώσω ότι και αυτή η προσπάθεια έχει «άρωμα Σοφίας». Στη γυναίκα μου λοιπόν την απόλυτη ευγνωμοσύνη μου, για την αγάπη της, την έμπνευση, την στήριξη και την παρότρυνση που μου προσφέρει!».
Ένα μικρό δείγμα με αποσπάσματα είναι τα παρακάτω:
Δεμένα Σώματα
[…]
Κάποια απ’ τα βράδια που πυκνώνει το σκοτάδι
κι ο ύπνος- θάνατος παντού παραμονεύει
με μάτια ορθάνοικτα μια μνήμη θα γυρεύει
φωτάκι ανέσπερο σαν άστρο για σημάδι.
Και μες στα σκότη του μυαλού τα πυκνωμένα
μάγια θα λύνω που έχουν σώματα δεμένα.
Το Σονέτο του Φόβου
[…]
Κάθε φορά που επέστρεφα, αποζητούσα νά βρω
τη λησμονιά να την γευτώ και να την ψηλαφίσω
να ψάξω μέσα να κρυφτώ βαθιά της να γλιστρήσω
να κολυμπήσω στο πνιχτό σκοτάδι της το μαύρο
και κει να λύσω το κορμί, τους φόβους μου να αφήσω
να τρέχουν να λυσσομανούν σ΄ ένα κεφάλι άδειο.
Έχω μια φίλη
[…]
Έχω μια φίλη
που σαν μπορούσε να ζήσει
κάρφωσε τη ζωή της
με τα ίδια της τα χέρια,
σε ένα σαλονάκι βαθιά
-σε μια χρυσή κορνίζα του τοίχου.
Λυμένα Σώματα
[…]
Οι φίλοι μου εμένα
κυνηγούσαν
φαντάσματα
και ίσκιους
στις κάμαρες
των νοικοκυραίων
και στα
άδεια
μπουντουάρ.
Οι φίλοι μου εμένα
ήταν επικηρυγμένοι.
http://bit.ly/2JXh8SE
